Tuż za stacją Dąbie Kolej Kocmyrzowska skręcała na wschód i po przecięciu ul. Mogilskiej (dawniej ul. Wojewódzkiej) biegła wzdłuż niej aż do wioski Czyżyny. Jednak na tym odcinku również znajdowało się kilka interesujących bocznic.
* * *
Po przecięciu traktu mogilskiego "Kocmyrzówka" musiała jeszcze pokonać rzekę Prądnik mostem wybudowanym obok istniejącego wcześniej mostu drogowego. W 1942 roku nad linią kocmyrzowską i drogą zbudowano wiadukt, po którym przebiegała tzw. mała obwodnica kolejowa (LK100). Ta nowa linia kolejowa została zbudowana przez niemieckiego okupanta aby poprawić drożność traktu kolejowego z zachodu na wschód - bardzo obciążonego w związku z prowadzoną wojną z sowiecką Rosją. Zbudowano wówczas (później zlikwidowane) połączenie linii kocmyrzowskiej z obwodnicą kolejową. (Do tej pory zachował się przyczółek mostu nad Prądnikiem tej łącznicy). Tuż za mostem na Prądniku znajdował się parowy tartak, który posiadał własną bocznicę kolejową. Teren tartaku został zajęty pod budowę obwodnicy kolejowej tym samym również ta krótka bocznica przestała istnieć.
 |
| Wiadukt bocznicy do Łęgu. W głębi widoczny wiadukt małej obwodnicy kolejowej. Tor kolei kocmyrzowskiej biegł w miejscu ścieżki rowerowej. |
Zarówno wiadukt obwodnicy kolejowej jak i mosty zostały przebudowane w 1952 roku w związku z budową nowej, szerokiej al. Planu Sześcioletniego (obecnie al. Jana Pawła II). Zbudowano wówczas nowy szeroki most nad Prądnikiem, na którym zmieściła się dwujezdniowa droga z podwójnym torowiskiem tramwajowym na środku oraz torem kolejowym na poboczu. Także wiadukt kolei obwodowej został poszerzony aby pomieścić szeroką arterię oraz linię kolei kocmyrzowskiej. W połowie lat 60-tych nieco dalej w kierunku Nowej Huty pojawił się drugi, niemalże bliźniaczy, wiadukt po którym przebiega bocznica do Łęgu.
10. Bocznica firmy "Łuszczarnie i Młyny Krakowskie"
W 1921 roku powstała spółka komandytowa "Łuszczarnie i Młyny Krakowskie". Za cel postawiła sobie wybudowanie dużego zakładu młynarskiego w pobliżu Krakowa, który zapobiegałby problemom z dostawami mąki i widmem głodu jaki miał miejsce podczas I wojny światowej. Teren pod tę inwestycję pozyskano w przysiółku Wieczysta - prostokątna działka graniczyła z linią kolei kocmyrzowskiej. Budowę ukończono w 1927 roku. Był to jeden z największych zakładów tego typu w Europie oraz pierwsza łuszczarnia ryżu w Polsce. Oprócz imponujących budynków z cegły i żelbetu mieszczących kaszarnię, czyszczalnię i młyn, od strony podwórca stały też obiekty kotłowni i ryżowni. Później od strony Krakowa zbudowano też bardzo obszerny budynek magazynowy. Po obu stronach tego magazynu poprowadzono tory bocznicowe, a tor od strony ulicy sięgał daleko wzdłuż kompleksu budynków fabrycznych, przy których istniała długa towarowa rampa. Ruch na tej bocznicy sięgał nawet 18 wagonów na dobę.
 |
| Zabudowania "Łuszczarnie i Młyny Krakowskie" od strony podwórca. Budynki zakładowe z lewej strony z prawej strony magazyn a przed nim widoczne wagony na bocznicy wewnętrznej. Zdjęcie: "Ilustrowany Kurier Codzienny", nr 167 z 19 VI 1927 |
W październiku 1928 roku na terenie firmy wybuchł pożar. Spekulowano iż był on sztucznie wywołany aby wyłudzić odszkodowanie. Pieniądze były potrzebne spółce, która w tym samym czasie uruchamiała gigantyczną przetwórnię ryżu w Gdyni. W efekcie zmian na ryku ryżu w Polsce powstał kartel, który zmusił do zaprzestania produkcji we wszystkich innych łuszczarniach ryżu (w tym też obu krakowskich - na Wieczystej i "Oryza" w Bieżanowie). W ramach odbudowy po pożarze zlikwidowano ryżownię i w jej miejscu rozbudowano układ bocznicowy.
 |
| Pożar młynów w łuszczarni ryżu w Dąbiu Widoczne tory bocznicowe i rampa towarowa przy budynku. Linia kolei kocmyrzowskiej biegła tuż za ogrodzeniem po prawej. Zdjęcie: NAC |
Podczas niemieckiej okupacji młyn znajdował się pod zarządem komisarycznym a po wojnie pod zarządem Wydziału Zbożowo-Młynarskiego PSS "Społem". W 1948 roku w młynie tym wybuchł kolejny duży pożar. W tym samym roku zakład został znacjonalizowany i odtąd funkcjonował jako oddział Państwowych Zakładów Zbożowych. Młyn był wielokrotnie przebudowywany i modernizowany. Rozbudowano też układ torowy bocznicy zapewniając dostęp do drugiego magazynu oraz kolejnego magazynu należącego do Wytwórni Pasz zlokalizowanej przy ulicy Ogrodniczej.
 |
| Dawna rampa towarowa zakładów zbożowych wzdłuż obecnej al. Jana Pawła II Linia kocmyrzowska biegła za płotem po prawej stronie. |
Kiedy w 1972 roku likwidowano odcinek Kolei Kocmyrzowskiej, wzdłuż ówczesnej al. Planu Sześcioletniego (obecnie al. Jana Pawła II), bocznice młyna zostały przepięte do obwodnicy kolejowej (LK100). Była to (przynajmniej oficjalnie) najdłużej funkcjonująca bocznicą dawnej "Kocmyrzówki". O modernizacji układu torowego tej bocznicy będzie więcej w kolejnych częściach.
11. Bocznica amunicyjna przy forcie "Pszorna"
Tuż za młynem, w miejscu gdzie obecnie znajduje się ul. Meissnera, w latach 1928-1959 funkcjonował pasażerski przystanek "Wieczysta". Nieco dalej był przejazd przez ulicę Ułanów za którym tor i trakt mogilski musiał ostrym łukiem ominąć austriacki fort "Pszorna". W XIX wieku następował intensywny rozwój artylerii przez co dopiero co budowane fortyfikacje stawały się przestarzałe. Bastion Lubicz (który istniał w miejscu obecnego Ronda Mogilskiego) ukończono w 1866 roku wraz z nieco anachroniczna już wówczas linią umocnień wokół miasta ale niebawem budowano już sieć fortyfikacji rozproszonych na przedpolu twierdzy jaką stanowiło miasto Kraków.
 |
| Fragment mapy Twierdzy Kraków z 1904 roku. W centrum widoczny fort Nr 15 "Pszorna", który droga i linia kolejowa mija od południa. Obok fortu widoczna jest bocznica magazynów amunicyjnych. |
Wysunięty Fort 15 "Pszorna" powstał w latach 1864-69. Był on forma przejściową pomiędzy wcześniej budowanymi fortami reditowymi (z basztą artyleryjską) a fortami artyleryjskimi bez wystawionych na ostrzał elementów murowanych. Fort "Pszorna" miał za zadanie kontrolować ewentualny atak traktem mogilskim, stąd zlokalizowano go na środku drogi. Nowy przebieg drogi omijał ten fort szerokim łukiem od południa. Linię kolejową zbudowano również łukiem ale łagodniejszym, biegającym tuż przy południowym barku fortyfikacji. Jednak w tym czasie fort ten miał już znacznie mniejsze znaczenie strategiczne - na dalszym przedpolu powstały nowe forty artyleryjskie i pancerne...
 |
| Zdjęcie lotnicze z lat 20-tych prezentujący Fort "Pszorna" (nieco zasłonięty skrzydłem samolotu) Nad skrzydłem widoczne budynki magazynów amunicyjnych. Linia kolejowa i droga omija fort z lewej strony. W głębi widać zabudowania "Łuszczarni i Młynów Krakowskich". fot. Archiwum Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie |
Korzystając z obecności linii kolejowej, na zapolu fortu "Pszorna" zlokalizowano magazyny amunicyjne wraz z bocznicą kolejową. Magazyny te były wykorzystywane również w okresie międzywojennym przez Wojsko Polskie. Po II wojnie w 1951 roku fort "Pszorna" został wyburzony. Rozebrano wówczas wiele starych, poaustriackich fortów w Krakowie w celu pozyskania z nich cegły, którą zamierzano wykorzystać do odbudowy kraju ze zniszczeń wojennych. Jednak niekoniecznie były to opłacalne działania. W miejscu fortu do dziś pozostał pagórkowaty teren - część Parku Lotników. Przez środek dawnego fortu poprowadzono główną arterię łączącą Kraków z budowaną Nową Hutą. Oczywiście wyprostowano też przebieg toru kolei kocmyrzowskiej.
 |
| Budowa pawilonu handlowego "Hermes" w 1970 roku na rogu ul. Ułanów i al. Planu Sześcioletniego. Po prawej widoczny tor Kolei Kocmyrzowskiej, za nim teren gdzie wcześniej były magazyny amunicyjne a teraz szkoła. |
W okresie powojennym zlikwidowano też magazyny amunicyjne a w ich miejscu w latach 1959-68 wybudowano kompleks zabudowań dla specjalistycznej szkoły z internatem - Technikum Kolejowego. Dziś jest to Zespół Szkół nr 1 im. Św. Rafała Kalinowskiego, w którym jednym z kierunków nauczania jest nadal Technik Transportu Kolejowego. O kolejowym rodowodzie tej placówki świadczy też duzy semafor (niestety nie kształtowy) ustawiony przy wejściu do szkoły. Tor "Kocmyrzówki" przebiegającej tuż obok rozebrano w 1972 roku.
 |
| Jedyna pozostałość po Kolei Kocmyrzowskiej - wskaźnik W6, ostrzegający przed przejazdem niestrzeżonym z ulicą Ułanów. W głębi al. Jana Pawła II. |
Nieopodal terenu szkoły, w krzakach oddzielających chodnik od ścieżki rowerowej, zachowała się oryginalna pamiątka po Kolei Kocmyrzowskiej - słupek z zardzewiałą tabliczką, wskaźnikiem W6 ostrzegającym przed przejazdem niestrzeżonym z ulicą Ułanów. (Maszynista w tym miejscu dawał dźwiękowy sygnał "Baczność!"). Zastanawiające iż słupek ten stoi do tej pory - nie został wyrwany przez brygady rozbiórkowe ani przez złomiarzy...
12. Bocznice Lotniska Rakowice-Czyżyny
W 1880 roku przy obecnej ulicy Ułanów ukończono budowę koszar kawaleryjskich dla dywizjonu 3-go Galicyjskiego Pułku Ułanów Arcyksięcia Karola. Na sąsiadującym z koszarami terenie - nazywanym Rakowickimi Błoniami - od 1892 roku stacjonowały aerostaty armii austro-węgierskiej. Było to tzw. pole wzlotów na którym już w 1912 r. wylądował pierwszy cesarsko-królewski samolot. W tym miejscu zlokalizowano jedno z pierwszych stałych lotnisk w Europie - "Flugpark 7". Na lotnisku tym wybudowano pierwsze drewniane baraki i hangary oraz doprowadzono do niego kolejową bocznicę.
 |
Sklejona z dwóch - mapa okolic Rakowic i Czyżyn z lat 20-tych XX w. (lewa część jest "utajniona" - nie ma na niej fortu "Pszorna" ani magazynów amunicyjnych) 1. Stacja "Dąbie" 2. Bocznica tartaku 3. Bocznica "Łuszczarni i Młynów Krakowskich" 4. Bocznica lotniska wojskowego 5. Bocznica do hangaru cywilnego 6. Stacja "Czyżyny" 7. Bocznica magazynów amunicyjnych (później zlikwidowanych) |
Lotnisko to zostało w 1918 roku przejęte przez Wojsko Polskie i nazywane "Lotnisko Rakowice" (później po poszerzeniu terenu - "Lotnisko Rakowice-Czyżyny"). W latach 1927-1930 zbudowano 5 nowych obiektów hangarowych z charakterystycznym dachem podwieszonym do łuków nośnych. Obiekty te powstały w części południowej. W rejonie fortu "Pszorna", za hangarem nr 6, powstały także budynki magazynowo-warsztatowe. Obok nich rozbudowano bocznicę kolejową o dodatkowy tor postojowy. W 1931 roku we wschodniej części lotniska zbudowano kolejny hangar dla cywilnego portu lotniczego, do którego również doprowadzono tor bocznicowy od strony stacji Czyżyny.
 |
| Spalony w wyniku bombardowania w 1939 roku hangar nr 7 Za nim pawilony warsztatowe i przylegająca do nich bocznica kolejowa. W głębi zieleń okalająca Fort "Pszorna" oraz magazyny amunicyjne. |
Obiekty lotniska uległy uszkodzeniu podczas niemieckich bombardowań we wrześniu 1939 roku, ale zostały przez szybko odbudowane. Podczas okupacji lotnisko zostało rozbudowane - główną inwestycją była budowa betonowej drogi startowej o długości 2000-metrów. W styczniu 1945 roku wycofujący się Niemcy zniszczyli większość obiektów lotniska. W latach 1945-53 dokonano prowizorycznych napraw drogi startowej oraz odbudowano 2 z 6 hangarów. Przebudowano też układ bocznicowy - bocznicę do hangaru cywilnego poprowadzono od strony zaplecza warsztatowego. Jednak po 1953 roku stopniowo ograniczano rolę lotniska. Przyczyną była intensywna rozbudowa osiedli Nowej Huty – zabudowa utrudniała ruch lotniczy. Ostatecznie w 1963 roku podjęto decyzję o likwidacji lotniska. Po 1970 roku dokonano wyburzeń zbędnych obiektów i parcelacji terenu. Zlikwidowano też bocznicę kolejową.
 |
Mapa okolic "Lotniska Rakowice-Czyżyny" w połowie lat 60-tych 1. Bocznica młyna Państwowych Zakładów Zbożowych 2. Wyprostowana linia kolejowa i droga w miejscu wyburzonego fortu "Pszorna" 3. Bocznica prowadząca do starej części lotniska wojskowego (użytkowana przez jednostkę wojskową) 4. Bocznica warsztatów lotniska (W 1963 roku zorganizowano w tej części "Muzeum Lotnictwa i Astronautyki" – Obecnie "Muzeum Lotnictwa Polskiego") 5. Bocznica do hangaru cywilnego portu lotniczego 6. Betonowy pas startowy lotniska |
Linia Kolei Kocmyrzowskiej biegła po północnej stronie dawnego traktu mogilskiego i tak docierała do wsi Czyżyny, gdzie zlokalizowano węzłową stację kolejową. Tam kolej rozdzielała się na dwa odcinki - kocmyrzowski biegnący przez Bieńczyce do Kocmyrzowa oraz drugi do Mogiły. Odcinek mogilski poprowadzono południową stroną traktu mogilskiego. Do stacji Czyżyny i odcinka kocmyrzowskiego powrócimy w następnej części a tymczasem chciałbym się skupić na bocznicach odcinka mogilskiego. W latach 20-tych na południowy wschód od stacji Czyżyny zlokalizowano magazyny amunicyjne Wojska Polskiego - doprowadzając do nich długą bocznicę. Dużą inwestycję w tym rejonie rozpoczęto w 1937 roku.
 |
| Pociąg jadący do stacji "Mogiła" obok budynku Zakładów Tytoniowych na Czyżynach |
Jeszcze w 1876 roku w Krakowie, przy ul. Dolnych Młynów powstała "C.K. Fabryka Tytoniu" (tzw. "cygar-fabryka"). Wytwarzała ona cygara, tytoń fajkowy i papierosy a poważnym odbiorcą tych produktów była armia. Produkcja wyrobów tytoniowych była w Austrii objęta monopolem państwowym. Nie inaczej było w niepodległej Polsce - w 1922 roku fabryka ta stała się częścią Polskiego Monopolu Tytoniowego. Krakowska fabryka była największa - zatrudniała 1200 pracowników, ale jej możliwości produkcyjne były zbyt małe. Z uwagi na brak miejsca nie było możliwosci rozbudowy fabryki. W 1938 roku uruchomiono zatem kolejny nowoczesny zakład fermentacji tytoniu w Czyżynach. Zatrudniajacy 500 osób zakład był nazywany "Monopolem".
 |
| Fragment niemieckiej mapy "Amtlicher Plan der Regierungstadt Krakau" z 1943 prezentującej nowe granice miasta (z wcieloną do Krakowa wioską Czyżyny). Widoczny układ bocznicowy Fermentowni Tytoniu Zakładów Tytoniowych. |
Lokalizacja nowej fabryki w pobliżu odgałęzienia "Kocmyrzówki" do Mogiły umożliwiała zbudowanie bocznicy kolejowej. Zakład w Czyżynach funkcjonował, a nawet został rozbudowany, w okresie okupacji niemieckiej. Do dalszego powiększenia terenu doszło w latach powojennych, kiedy powstała Wytwórnia Papierosów "Czyżyny" połączona później z zakładem na ul. Dolnych Młynów w kombinat pod nazwą Zakłady Przemysłu Tytoniowego w Krakowie. Była to znów największa fabryka wyrobów tytoniowych w Polsce.
 |
| Fabryka tytoniu w Mogile w latach okupacji niemieckiej Widoczne tory bocznicowe na terenie zakładu Ilustracja z książki "Dzieje Kolei Kocmyrzowskiej" |
W 1951 roku w pobliskim Łęgu powołano do istnienia Przedsiębiorstwo Przemysłu Betonów "Prefabet – Kraków". Kolejową bocznicę do niego prowadzącą poprowadzono przez teren fabryki tytoniowej (wówczas podzielonej jeszcze na dwa przedsiębiorstwa - fermentownię i wytwórnię papierosów). W 1972 roku zlikwidowano stację "Czyżyny" oraz odcinek kolei prowadzącej do Krakowa. Dojazd pociągów do Zakładów Tytoniowych w Czyżynach odbywał się od strony fabryki Prefabet w Łęgu a stamtąd nowo wybudowaną bocznicą do stacji "Olsza" (na małej obwodnicy kolejowej). Konieczne było wybudowanie grupy torów zestawczych do formowania pociągów, która powstała od strony obecnej ulicy Tomickiego.
 |
| Grupa torów zestawczych bocznicy fabryki "Philip Morris" w 2009 roku. Widok z ul. Tomickiego. |
W 1996 roku Zakłady Przemysłu Tytoniowego w Krakowie zostały sprzedane koncernowi Philip Morris International. Już wcześniej krakowska fabryka miała kontakty z tym koncernem - od 1973 roku produkowała na licencji papierosy marki Marlboro. Nowy właściciel w 2002 roku zlikwidował oddział przy ul. Dolnych Młynów koncentrując produkcję w zakładzie czyżyńskim. Z czasem zaprzestano wykorzystywania transportu kolejowego i w 2010 roku rozebrano zbędny już układ bocznicowy na terenie zakładu.
14. Bocznica fabryki Prefabet
Decyzja o budowie kombinatu metalurgicznego "Huta im Lenina" spowodowała powstanie również innych przedsiębiorstw pracujących na rzecz tej inwestycji. W ramach Zjednoczenia Przemysłowego Budowy Nowej Huty w 1951 roku powstało Przedsiębiorstwo Przemysłu Betonów "Prefabet - Kraków". Zakład ten zlokalizowano w Łęgu na obszernym terenie na rogu ulic Nowohuckiej i Centralnej. Produkowano tam prefabrykowane elementy betonowe wykorzystywane przy budowie hal fabrycznych i dróg dojazdowych - m.in słupy i belki stropowe, płyty drogowe ale także inną "galanterię betonową" jak kręgi betonowe czy kostka "trylinka".
 |
| Zdjęcie lotnicze terenów fabryki prefabrykatów betonowych Widoczny układ bocznicowy, na pierwszym planie grupa torów zestawczych. W oddali widoczny betonowy pas startowy "Lotniska Rakowice-Czyżyny". |
Spory teren był potrzebny nie tylko na obiekty techniczne i zabudowania fabryki ale także jako place technologiczne gdzie odlane z betonu elementy "odczekiwały" przed transportem uzyskując nośność technologiczną. Dla ułatwienia dalszego transportu plac ten był pokryty gęstą siecią torów bocznicowych. Osobną grupę stanowiły tory obsługujące skład kruszywa. Bocznica kolejowa do zakładu "Prefabet" prowadziła od stacji Czyżyny i poprzez teren Fabryki Wyrobów Tytoniowych zmierzała na południowy zachód.
 |
Mapa bocznic Zakładów tytoniowych i "Prefabetu" w połowie lat 60-tych 1. Stacja "Czyżyny" 2. Bocznica Bazy Materiałowej 3. Odcinek bieńczycki "Kocmyrzówki" (wówczas już w likwidacji) 4. Bocznica Fabryki Tytoniu (odcinek mogilski już zlikwidowany) 5. Przebiegająca przez teren Zakładów Przemysłu Tytoniowego bocznica do "Prefabetu" 6. Miejsce gdzie wybudowano grupę torów zestawczych 7. Rozbudowany układ bocznic fabryki "Prefabet" - odbiór produktów 8. Bocznice dostawy surowców do fabryki "Prefabet" 9. Grupa torów zestawczych "Prefabetu", później Stacja towarowa "Kraków-Prefabet" 10. Bocznica Zakładu Budowy Pieców Przemysłowych 11. Budowany tor do stacji "Olsza" na małej obwodnicy kolejowej |
W połowie lat 50-tych jako dodatku do betonu zaczęto dodawać żużel - odpad z produkcji kombinatu metalurgicznego. Rozpoczęto też produkcję żużlobloków (tzw. "hasioków") dla budownictwa indywidualnego. Z czasem asortyment produktów poszerzono o m.in. żelbetowe rury wirowane czy strunobetonowe podkłady kolejowe. W latach 70-tych rozpoczęto produkcję elementów budowlanych wielkogabarytowych czyli tzw. "wielkiej płyty" do budowy bloków mieszkaniowych.
 |
| Główny budynek fabryki Prefabet i składowisko kruszywa. Widoczny tor bocznicowy a w oddali komin ciepłowni w Łęgu. Zdjęcie: Muzeum Krakowa |
W połowie lat 60-tych do Łęgu zaczęto budować nową bocznicę od stacji "Olsza" na małej obwodnicy kolejowej. W 1972 roku, kiedy zlikwidowano "Kocmyrzowkę" na odcinku z Czyżyn do miasta na obwodnicę przeniósł się cały ruch kolejowy - nie tylko z Prefabetu ale także Fabryki wyrobów tytoniowych. Dla formowania pociągów wykorzystywano istniejącą grupę torów zestawczych, która awansowała do roli stacji towarowej "Kraków-Prefabet". Zmniejszono przy tym ilość torów i zlikwidowano osobny tor przelotowy do "Monopolu".
 |
| Grupa torów zestawczych przy bocznicy "Prefabetu" w 2007 roku widoczna od strony wjazdu ze stacji "Olsza". Na drugim końcu tor prowadził do Fabryki Tytoniu. Fotografia: Bartłomiej Filous (fotopolska.eu) |
Zastój budowlany lat 90-tych oraz zmiany w technologiach budowlanych przyczyniły się do upadku betonowego molocha. Po roku 2000 rozpoczęto wyburzanie obiektów przedsiębiorstwa. Do 2019 roku rozebrano też większość układu bocznicowego. Zachowały się jedynie relikty toru łączącego "Prefabet" z "Monopolem".
 |
Relikty bocznicy dawnego Zakładu Budowy Pieców Przemysłowych wzdłuż obecnej ulicy Ciesielskiego. |
W rejonie "Prefabetu" funkcjonowały również inne firmy, posiadające własne małe bocznice. Jedną z nich był Zakład Budowy Pieców Przemysłowych przy ul Centralnej 51. Poczatkowo bocznice doprowadzono z terenu Prefabetu. Później zakład ten zyskał osobny tor dojazdowy poprowadzony od głowicy rozjazdowej w rejonie ul. Zawsie - jej relikty jeszcze istnieją. Przy budynku dawnego Zakładu Budowy Pieców (obecnie funkcjonującego jako magazyny wynajmowane różnym podmiotom) zachowały się jeszcze tory bocznicowe. Bocznica z tego rejonu prowadziła też do magazynów przy ul. Sikorki. Po tym torze zachował się jeszcze betonowy mostek nad strumieniem Łęgówka. Zabudowania przemysłowo-magazynowe ustępują zabudowie mieszkaniowej i niebawem w tym rejonie znikną jakiekolwiek relikty kolejowo-bocznicowe...
* * *
W następnej części będzie opis pozostałych bocznic Kolei Kocmyrzowskiej a teraz zapraszam na kolejny film z gry Open Rails prezentujący przejazd pociągu ze stacji Kocmyrzów do stacji Czyżyny. Interesujące obiekty:
- 01:19 Stacja Kocmyrzów
- 10:03 Przystanek Prusy
- 15:40 Przystanek Grębałów
- 20:12 Na horyzoncie widoczne zabudowania Kombinatu Metalurgicznego
- 20:30 Łuk - obecna pętla tramwajowa "Wzgórza Krzesławickie"
- 22:15 Przejazd ul. Darwina
- 22:38 Wiadukty nad dużą obwodnicą kolejową (LK95)
- 23:02 Wiadukty nad ul. Łowińskiego
- 23:19 Posterunek odgałęźny do stacji Nowa Huta Południowa
- 24:18 Semafor wjazdowy stacji Bieńczyce
- 24:24 Przejazd ul. Wańkowicza (i most nad Dłubnią)
- 24:56 Stacja Bieńczyce
- 29:37 Bocznica do młyna Bieńczyce
- 29:56 Most nad młynówką
- 30:29 Przejazd ul. Bulwarowa (zabudowania os. Krakowiaków)
- 31:40 Osiedle Teatralne
- 34:00 Zabudowania Czyżyn (charakterystyczna sylwetka kościoła)
- 35:13 Przejazd ul. Bieńczycka
- 35:19 Wjazd na Stację Czyżyny
- 35:39 Bocznica Bazy Materiałowej
- 36:13 Al. Planu Sześcioletniego (z torowiskiem tramwajowym)
